کف آتش نشانی AFFF

کف آتش نشانی (AFFF) یک کف آتش نشانی خاصی می باشد که در آتش های ایجاد شده توسط مایعات قابل اشتعال، مثل الکل ها، هیدروکربن های اکسیژنه، مونومور ها و دیگر حلال های آلی، بکار برده میشود. مشخصه منحصر به فرد آن بخاطر تشکیل یک پوشش مقاوم و انعطاف پذیر هنگام تماس با سطح مایع در حال اشتعال می باشد. .

مشخصات کلی کف AFFF

عنوان مقدار / ویژگی
شکل ظاهری مایع
رنگ زرد روشن
دانسیته (gr/cc) در 20 درجه سانتیگراد 1.05 ± 0.02
pH در دمای 20 درجه سانتیگراد 7±1
ویسکوزیته در دمای 20 درجه سانتیگراد 12 ± 5
نقطه انجماد (درجه سانتیگراد) -7 تا -12
گستردگی 8 – 12

AFFF

مواد پر و پلی فلوئوروآلکیل (PFAS) خانواده بزرگی از ترکیبات شیمیایی ساخته دست بشر هستند که در طیف گسترده ای از محصولات مصرفی مانند محصولات نچسب، پولیش ها، موم ها، رنگ ها و محصولات پاک کننده یافت می شوند. دو ترکیب PFAS، اسید پرفلوروکتان (PFOA) و اسید پرفلوئورواکتان سولفونیک (PFOS)، ممکن است در محلول‌های فوم تشکیل فوم آبی آتش نشانی (AFFF) وجود داشته باشد.

کف آتش نشانی (AFFF) در شرایط معمولی و محیطی بمدت زیادی پایدار می باشد. با این حال، بخاطر فاسد شدن بشکه های پلاستیکی آن، از قرار دادن بسته آن زیر نور مستقیم آفتاب یا در هوای بسیار سرد اجتناب شود. از انداختن بشکه ها از جای بلند خود داری کرده از قلاب جهت جابجایی استفاده نکنید. بهتر است بشکه ها روی پالت نگهداری شود.

این کف از مواد شیمیایی غیر سمی ساخته شده و هنگام تماس با دست یا پوست بی خطر می باشد ، ولی از هر گونه تماسی با چشم و یا بلع کاملاً خودداری شود، در صورت تماس با چشم فوراً با مقدار زیادی آب شستشو داده و از توصیه پزشک پیروی نمایید.

کف آتش نشانی (AFFF) در بشکه های پلاستیکی ۲۰، ۶۰ و۲۲۰ لیتری بسته بندی میشود. همچنین این کف به درخواست مشتری، در بشکه فلزی هم بسته بندی میشود، ولی توصیه میشود از بشکه های پلاستیکی استفاده شود.

کف آتش نشانی (AFFF) معمولاً برای آتش هایی از مایعات قابل اشتعال مثل حلال ها، کتان ها، آمین ها، اسید ها، یا دیگر ترکیبات آلی اکسیژنه و همچنین هیدروکربن های مایع کاربرد دارد. توسط educators های خط معمولی برای ایجاد کف کم انبساط حداکثر نسبت ۸-۱۲ برابر استفاده میشود، تا لایه ای ضخیم روی سطح مایعات در حال اشتعال ایجاد کند. نباید بطور همزمان با پودر های آتش نشانی بکار رود.

فوم آتش نشانی

فومی است که برای اطفاء حریق استفاده می شود. نقش آن خنک کردن آتش و پوشش سوخت، جلوگیری از تماس آن با اکسیژن و در نتیجه سرکوب احتراق است. فوم آتش نشانی توسط مهندس و شیمیدان روسی الکساندر لوران در سال 1902 اختراع شد.[1]

سورفکتانت های مورد استفاده باید کف با غلظت کمتر از 1 درصد تولید کنند. سایر اجزای فوم های ضد حریق حلال های آلی (مانند تری متیل تری متیلن گلیکول و هگزیلن گلیکول)، تثبیت کننده های کف (مانند الکل لوریل) و خوردگی هستند.

هر نوع فوم کاربرد خود را دارد. فوم های با انبساط بالا زمانی کاربرد دارد که یک فضای محدود مانند زیرزمین یا آشیانه باید به سرعت پر شود. فوم های کم انبساط برای نشت سوخت استفاده می شود. AFFF برای نشت سوخت جت بهترین است. FFFP برای مواردی که سوخت در حال حریق است . می تواند حوضچه های عمیق تری ایجاد کند بهتر است .AR-AFFF برای حریق الکل ها مناسب است. FFF با عملکرد بالا جایگزین مناسبی برای AFFF و AFFF-AR برای کاربردهای مختلف است. بیشترین انعطاف توسط AR-AFFF یا AR-FFFP به دست می آید. AR-AFFF باید در مناطقی استفاده شود که بنزین‌ها با اکسیژن‌ها مخلوط می‌شوند، زیرا الکل‌ها از تشکیل فیلم بین فوم FFFP و بنزین جلوگیری می‌کنند، کف را می‌شکنند و فوم FFFP را عملاً بی‌فایده می‌کنند.